Το νόημα της ζωής δεν το βρίσκεις. Το δημιουργείς.
Η Ευθύνη να Ζεις Ξύπνιος — όχι απλώς να αναπνέεις, να λειτουργείς, να επιβιώνεις…
Αλλά να συμμετέχεις. Να παρίστασαι στη ζωή σου. Να μην κοιμάσαι όρθιος.
Όχι με ανοιχτά μάτια – αλλά με παρόν νου
Το πιο εύκολο πράγμα σήμερα;
Να κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά.
Να ρολάρεις αντί να σκέφτεσαι.
Να απαντάς αντί να νιώθεις.
Να εκτελείς αντί να ζεις.
Ζούμε σε ρυθμούς fast forward.
Κι όμως, μέσα μας υπάρχει ένα pause.
Ένα σημείο όπου ο άνθρωπος συνειδητοποιεί.
Και τότε έρχεται το δύσκολο:
Όχι απλώς να ξυπνήσεις.
Αλλά να μείνεις ξύπνιος.
Ο ύπνος του νου δεν είναι ξεκούραση – είναι παραίτηση
Ο Σωκράτης έλεγε:
«Η ζωή που δεν εξετάζεται, δεν αξίζει να τη ζεις.»
Αλλά η σύγχρονη ζωή προσφέρει πολλές “κουβέρτες”:
– Netflix
– Τυφλές ρουτίνες
– Τεχνητές ανάγκες
– Αποσπαστική πληροφόρηση
– Ψευδοστόχους
Δεν είναι κακό να ξεκουράζεσαι.
Είναι επικίνδυνο να μη θες να ξυπνήσεις.
Η αφύπνιση φέρνει ευθύνη
Το να ζεις ξύπνιος πονάει.
Γιατί βλέπεις:
– Τι ανέχτηκες
– Τι συμβιβάστηκες
– Ποιοι άνθρωποι γύρω σου δεν αντέχουν το φως σου
– Πόσο λίγη είναι η ζωή όταν τη ζεις μηχανικά
Ο Καρλ Γιουνγκ έλεγε:
«Η συνείδηση είναι φως.
Και το φως δείχνει και τη σκιά.»
Αν ξυπνήσεις, δεν μπορείς να κάνεις πια πως δεν ξέρεις.
Αυτό λέγεται ευθύνη.
Το να ζεις ξύπνιος είναι πράξη αντίστασης
Ο Albert Camus έγραφε:
«Το να παραμένεις συνειδητός μέσα σ’ έναν παραλογισμό,
είναι η μεγαλύτερη μορφή ελευθερίας.»
Ζεις ξύπνιος όταν:
– επιλέγεις αντί να συνηθίζεις
– παρατηρείς αντί να κρίνεις
– αναλαμβάνεις χωρίς να κατηγορείς
Ζεις ξύπνιος όταν πας κόντρα στην εσωτερική νάρκωση.
Δεν είναι εύκολο.
Δεν είναι βολικό.
Αλλά είναι το μόνο αληθινό “ζω”.
Πρακτική Άσκηση – Η ερώτηση που σε ξυπνά
Κάθε πρωί, πριν πιάσεις το κινητό, ρώτα:
“Σήμερα…
Πού θα είμαι παρών και όχι απλώς παρώντας;”
Και το βράδυ:
– Έζησα;
– Ή πέρασα τη μέρα;
– Επέλεξα; Ή απλώς έκανα τα αναμενόμενα;
Μην αυτομαστιγώνεσαι.
Απλώς παρατήρησε.
Η παρατήρηση είναι ξύπνημα.
Το να ζεις ξύπνιος δεν είναι στάση ζωής.
Είναι στάση απέναντι στον εαυτό σου.
Είναι να λες:
«Δε θα κοιμηθώ άλλο.
Δεν θα ζήσω άλλο από συνήθεια.
Θέλω να νιώθω, να πράττω, να θυμάμαι ότι είμαι ζωντανός.»
Γιατί τελικά…
οι περισσότεροι δεν φοβούνται τον θάνατο.
Φοβούνται ότι δεν έζησαν.
Το να ζεις ξύπνιος δεν είναι θεωρία.
Είναι άσκηση.
Κάθε μέρα. Κάθε στιγμή.
Να πατάς στο έδαφος της ζωής σου με παρουσία, όχι απλώς με βαρύτητα.
Κι όπως κάθε μυς, έτσι κι η συνείδηση χρειάζεται εξάσκηση.
Όχι για να γίνεις τέλειος.
Αλλά για να μείνεις ξύπνιος.
Αν νιώθεις έτοιμος να περάσεις από τη σκέψη στην πράξη,
ξεκίνα το Ημερολόγιο Αφύπνισης – Εβδομάδα 1.
Με ερωτήσεις, παρατηρήσεις και μικρές πράξεις,
θα αρχίσεις να επιστρέφεις στον εαυτό σου — αληθινά, ήσυχα, σταθερά.